|
świadectwo
Cześć
Pisze to świadectwo anonimowo choć wiem, że moi znajomi z rekolekcji gimnazjalnych i siostry, które to czytają dobrze mnie znają. Byłam w Łabuniach niejednokrotnie. Choć na pozór jestem dość odważna *to tylko pozory* to dalej tkwi we mnie lęk do tego co powiedzą inni.
Przez rekolekcje moje życie duchowe zmieniło się o 180 stopni. Dosłownie. Kiedyś myślałam, że Boga nie ma i w sumie to nie ma sensownych dowodów na Jego istnienie. Czasem pojawiłam się w Kościele, ale to tylko wtedy gdy mama na mnie nasiskała. Zawsze miałam jakąś wymówkę, a zresztą pewnie dobrze to znacie.
Byłam głupia, bardzo głupia... zabłądziłam? Nie wiem, możliwe. Nie chcę szukać usprawiedliwienia.
Teraz chyba zaliczam się do osób, które nie przyjeżdżają na rekolekcje tylko po to by spotkać się ze znajomymi, ale żeby spotkać się z Najwyższym.
Bóg przez też półtora roku, w którym zaczęłam patrzeć na Niego inaczej pokazał mi jak bardzo mnie kocha. Rozmawiałam z Nim niejednokrotnie. ON przychodził i przychodzi dalej. Rekolekcje pomogły mi uświadomić sobie że Bóg istnieje, że jest, i że będzie.
To tak piękne, że mogę wielbić Go śpiewem, rozmawiać z Nim jak z przyjacielem, powierzać sekrety i ZAWSZE na Niego liczyć, bo BÓG JEST ZAWSZE i będzie zawsze...
Uważam, że to niezwykłe ile Bóg ma cierpliwości, ile przebaczenia i miłosierdzia jest w stanie ofiarować każdemu z nas. Czekał na mnie grubo ponad 12 lat, a potem uświadomił mi jak wiele dla Niego znaczę i jak wiele On znaczy dla mnie. Nawracam się i grzesze, a On dalej jest przy mnie, jest najbliżej. Jego moc zwycięża cały grzech. Bo któżby inny mógł jak On wybaczać co dzień...
Zobacz więcej
Czy poszukujesz na tej stronie informacji o Domu Rekolekcyjnym?
Głosuj
Wyniki
Inne pytania
| |
Nie wszyscy byli świadomi co ichczeka i większość z nich przyjechała z pytaniem: co to będzie za ewangelizacja? czy nie ryzykuję zbyt wiele ?…Także i my siostry miałyśmy trochę obaw- jak towypadnie, czy można tym młodym ludziom zaufać ? … No i nikt się nie zawiódł, bo nasz sylwester ewangelizacyjny wypadłwspaniale :). Grupa nie była zbyt liczna, razem z postulantkami było +_ ok 25 osób, nie wszyscy uczestniczyli dokońca, inni przybyli tylko na sylwestrowy wieczór... Przez prawie 3 dni wspólnegobycia razem zbudowała się dobra i ciepła wspólnotowa atmosfera. Przygotowywaliśmysię przez modlitwę- Eucharystię, adorację, słuchanie Słowa i konferencje. Było intensywnie,bo aby wyjść i głosić Jezusa ludziom wpierw potrzeba się Nim napełnić. Potem wczasie warsztatów przygotowaliśmy dużo karteczek ze Słowem, które sami wpierwusłyszeliśmy w sercu. Wieczorem ostatnie wskazówki i konkretne wytyczne, a potem dobry film naopadnięcie emocji, których i tak nie brakowało. Podczas Eucharystii wsylwestrowy poranek biskup Marian Rojek umocnił nas Słowem i rozesłał. Wyruszyliśmydo Zamościa w dwóch grupach na stare i nowe miasto. Serce się we mnie radowało jakzobaczyłam zapał tych młodych ludzi doewangelizacji i ich pomysłowość w działaniu. Była to dobra nauka zaufania Bogu, któremunajbardziej zależy na każdym człowieku i jestem przekonana, że każdegospotkanego wtedy człowieka to On nam przysyłał. Po powrocie zmarznięci i zmęczeni,ale pełni radości wróciliśmy na ciepły obiad i piękne dzielenia o tym jak Bógdziałał z Mocą. Umacniała się nasza wiara i zobaczyliśmy, że tak naprawdę Boguchodziło najbardziej o nas samych. Za to wszystko Jemu dziękowaliśmy na pięknymnabożeństwie kończącym rok i za wszystko co podczas tego roku się wydarzyło. A potem wspólne przygotowania i zabawasylwestrowa. O zmęczeniu po tak intensywnym dniu nikt nie pamiętał ;). Dołączyłdo nas jeszcze jeden ksiądz z młodzieżą i rozkręcał wszystkich, nawetnajbardziej nieśmiałych :). Nowy Rok 2019 przywitaliśmy Eucharystią i zawierzeniem Maryi BożejRodzicielce wszystkich spotkanych ludzi i tych, których teraz chcemy spotykać. Ito co mnie najbardziej cieszy po całejtej akcji to odkrycie na nowo przez wszystkich uczestników radości otwierania się i wychodzenia do ludziw prosty sposób - przez uśmiech, dobre słowo, wysłuchanie, poświęcenie czasu…powiedzieliśmy sobie, że nie trzeba robić takich specjalnych akcji, ale w codziennymżyciu mieć oczy i uszy, i serca otwartena drugiego człowieka. Bogu niech będzie chwała i dzięki wszystkim, którzy siędo tego przyczynili i wspierali J s. Ela fmm
|
Odsłon: 10032
|
|
Twoim zdaniem
|
|